8 juni Van Lauterbrunnen naar Davos

We worden elke dag wat later wakker. Vandaag om half acht. We hebben duidelijk nu het tijdsverschil overwonnen. Oké, er is geen tijdsverschil maar dat is een detail. Als ik naar het sanitair gebouw loop, neem ik mijn mobiel mee. Marianne heeft namelijk niet veel vertrouwen in de juistheid van de door mij - met behulp van zeer nauwkeurig getelde voetstappen - bepaalde afstand tussen onze tent en het gebouw. Volgens mij is het wel 302 meter lopen. Ja, ja, ik doe vaak nuttige onderzoeken. Om haar te laten zien hoe goed ik afstanden kan inschatten zet ik op mijn mobiel mijn Strava-app aan en die komt tot een heel andere afstand: 230 meter. Conclusie van het geheel: de Strava-app deugt niet.

We kopen even later wat croissantjes, een yoghurtje en een kwark bij de campingwinkel en na het ontbijt pakken we de spullen in. Het weer ziet er een stuk beter uit dan gisteren en ook veel beter dan als is voorspeld. We besluiten daarom ons programma voor de dag om te gooien en alsnog de gemiste wandeling tussen Mürren en Grütschalp te doen. Het plan is om met de bus naar Stechelberg te gaan, waar werelds steilste kabelbaan, de Schilthornbahn, ons naar Mürren zal brengen. Deze kabelbaan is bekend van de James Bond film 'On her Majesty's Secret Service' met George Lazenby als James Bond.

Onze Zuid-Afrikaanse camphost komt langs om afscheid te nemen en hij wijst ons hoe we naar het dichtstbijzijnde busstation kunnen lopen. We mogen van hem de auto bij de tent laten staan. De kortste route horen en hem lopen zijn echter twee verschillende zaken zoals dit Strava-plaatje laat zien.

De door ons gelopen route naar de bus. Het begin (links) had wat efficiënter gekund. Maar we twijfelden waar we een bruggetje over zouden gaan. Uiteindelijk kozen we voor het bruggetje boven in het plaatje. ('Twijfel is het begin van wijsheid" - Aristoteles.)

Het gevolg van de vertraging is dat we net de bus voor onze neus weg zien rijden en we een half uur op de volgende moeten wachten. We zoeken even op Google hoe duur het buskaartje is. 121 euro liefst geeft de eerste hit aan, maar dat is een AI-hit. Heel betrouwbaar dat AI, dat verzint dingen waar je bij staat. De werkelijk prijs blijkt 3,60 euro te zijn.

Het is heel druk bij de lift, de eerste gondel moesen we aan voorbij laten gaan maar met de tweede kunnen we mee. Boven gekomen blijkt Mürren veel groter te zijn dan ik had gedacht, Je hebt er allerlei hotels en ook is het een geliefkoosde plaats voor paragliders.

Mürren, links boven is nog net een paraglider te zien.

Je kan ook met de trein in Mürren komen. Dan moet je in Lauterbrunnen met de lift omhoog en dan boven daar het treintje pakken

We zien het treintje onderweg regelmatig rijden.

Na een café crème gaan we op pad. 

Door het onverwachte stralende weer en de schitterende omgeving blijven we maar foto's maken. 

Hier een kleine selectie. Thuis gaan we wel een kritische selectie maken.

Aangekomen bij het eindpunt van onze wandeling  - het station waar de trein en de gondelbaan uit Lauterbrunen samen komen - is ons iets niet duidelijk aan de prijzen op een kaartjesmachine. Achter in een ruimte met een loket zit een man iets met zijn mobiel te doen. Hij kijkt onze kant niet op en daarom tikt ik even op het raam. Nou, dat valt niet in goede aarde. Met een verveelde blik komt hij naar het loket. Het is zijn middagpauze zegt hij en hij heeft alles afgesloten en bovendien de machine is heel duidelijk. Klantvriendelijk op zijn Zwitsers dus. Oeps, sorry dat we u tijdens uw middagpauze gestoord hebben en dat ik u een vraag stelde. Enfin we zijn met de gondellift beneden geraakt.

Gezicht op Lauterbrunen vanuit de gondel.

Onze camping gezien vanuit de gondel

De Staubbachfälle vanaf de gondel

We lopen vervolgens weer terug naar de camping om de auto op te halen, Door de wind waait  het water van de waterval in Lauterbrunen van de rotsen af.

Wat ons opvalt, is dat er weer heel veel Aziaten hier lopen. Komen die nu massaal naar Europa toe in plaats van naar Amerika?

 Over de rest van de dag kan ik kort zijn, we rijden in zo'n drie uur tijd naar Davos. Dat is onze overnachtingsplaats op weg naar onze camping in de Dolomieten. We rijden door heel veel tunnels. Tunnels graven, daar zijn de Zwitsers goed in!

Twee uur rijden, een kwartier rusten

Aangekomen bij ons hotel in Davos krijgen we de sleutel van kamer 55 mee. Daar blijkt de kamerdeur open te staan en binnen is een schoonmaker aan het werk. Het is een misverstand. Hij wist niet dat de kamer vandaag bezet zou zijn. Binnen tien minuten is hij klaar zegt hij. "Het geeft niet"  zeggen wij. (Maar dan uiteraard op zijn Duits.)

We lopen in die tijd even een blokje door Davos, al vast op zoek naar restaurants. We worden aangesproken door een ander stel. Die zijn ook op zoek naar een restaurant. Ze hadden er eentje gezien, maar duur!, 50 euro voor een stukje vlees. Marianne kijkt op haar mobiel en ziet vlakbij een restaurant met een waardering van 4.6 (op een schaal van 5). Als we daar zijn, zien we een vervallen afbladerend gebouw wat dicht is; een 4,6 op een schaal van 10 dus. We lopen weer terug naar het hotel.

Als we terug zijn, is de schoonmaker klaar. Even later komt de dame van de receptie aanlopen met een flesje wijn en een plak chocolade als excuus voor het niet klaar zijn van de kamer.

's Avond hebben we gegeten in het hotel. Morgen naar Italië toe.