13 juni Bolzano: een warm dagje

Ik hou het vandaag bij een kort verslag. 

Wij hebben vandaag flink gebruik gemaakt van onze 'Südtirol Alto Adige Guest Pass', waarmee je hier gratis met het openbaar vervoer en ook gratis met sommige kabelbanen kan reizen. We zijn eerst met de bus naar Bolzano gereisd. Daar hebben we de gondellift omhoog genomen naar Oberbozen. Vervolgens hebben we daar wat rond gewandeld op zoek naar erdpyramides. Nadat we die gevonden hadden, zijn we terug gelopen naar Overbozen. Daarna door een bos en langs weilanden naar Klobenstein gelopen. Daar geluncht. Na de lunch weer verder gelopen op zoek naar erdpyramides aldaar  om daarna terug te lopen naar Klobenstein om daar het treintje naar Oberbozen te pakken, daar  namen we de gondellift omlaag naar Bolzano, om vervolgens met de bus weer terug naar de camping te rijden. Gratis, gratis, gratis! Voila, zie hier het verslag van vandaag van een tevreden Hollander. En oh ja, het was wel heel warm vandaag. In Bolzano gaf een bord zelfs een temperatuur van 36 graden aan.

P.S. voor het geval u niet weet wat een erdpyramide is, dit zijn erdpyramides.

Voor wie een keer in Bryce Canyon National Park in Utah is geweest, ze lijken wel wat op de hoodoos aldaar. Tot zover dit kort verslag.

Maar goed, zoals Blaisse Pascal ooit schreef: "Als ik meer tijd had gehad, had ik een kortere brief geschreven." Omdat ik niet zoveel tijd heb om een goed kort verslag te schrijven, hierbij dan ook maar een wat uitgebreider verslag.

Dit verslag begint op de camping. Zoals ik gisteren al schreef was, was al dat wandelen te veel voor één van mijn schoenveters en had die veter het begeven. Nieuwe schoenveters in Bozen gekocht en de dag begonnen met het uithalen van de kapotte schoenveter en het inrijgen van de nieuwe schoenveter. Een heel werkje. Zie hier het resultaat.

De zwarte veter is de nieuwe veter. U begrijpt dat ik als echte Hollander die andere veter pas ga vervangen als hij ook kapot is. Tot het zover is, loopt ik met twee verschillende schoenveters. 

Oké, wellicht is het verslag nu wat te gedetailleerd. Daarom wat snelle stappen. Dit is de lift omhoog naar Oberbozen en boven gekomen bestudeert Marianne de kaart om naar de erdpyramides te lopen. 

Om naar de erdpyramides bij Oberbozen te komen, moesten we steil wandelpad omlaag lopen dat verstevigd is met allerlei stenen. Volgens een informatiebordje leidde dit pad vroeger naar Rome. Dat geloof ik direct, want alle wegen voeren immers naar Rome, maar aan de andere kant, we zitten hier wel heel ver weg van Rome. Het pad heeft wel wat weg van de Via Appia.

Het is overigens goed dat we wandelstokken bij ons hadden. Na zo'n 30 minuten omlaag lopen, komen we bij de erdpyramides aan.

Zoals een bijbehorend bord uitlegd hebben die dingen hun bestaan te danken aan de vele grote stenen in de grond.

De stenen fungeerden min of meer als een soort paraplu voor de grond onder de stenen. De omringende grond werd door regenwater en smeltende sneeuw weggespoeld, maar de grond onder de stenen bleef behouden en vormde zodoende een soort hoodoo. Als de stenen er op een gegeven moment afvielen, dan sneuvelden de hoodoos er onder ook.

Beschermend dakje

Twee hebben er nog een beschermend dakje. Voor de anderen geldt, dat hun lot bezegeld is.

Na het bezoek aan de erdpyramides lopen we in de hitte weer terug omhoog naar het dorp. We komen nog een groep Italianen tegen die vragen hoe ver het nog was en of het in de hitte te doen is. Ik geef hun het advies wat ik ooit eens van een stel Amerikanen heb gekregen om langzaam in de schaduw te lopen en snel in de zon.

Bijna weer terug in het dorp

Na een tijdje zwoegen en zweten - eerlijk gezegd viel ons de tocht omhoog nog mee; omhoog lopen ging makkelijker dan omlaag - bereiken we het dorp waar we een welverdiend  kopje koffie namen. Daarna was het tijd om het Sigmund Freud wandelpad te lopen - zo heette dat - naar Klobenstein waar in de omgeving van dat dorp een grotere groep erdpyramides zou staan.

"De grote vraag, waarop ik ondanks dertig jaar onderzoek naar de vrouwelijke ziel nog geen antwoord op heb gevonden, is: wat wil de vrouw?" - Sigmund Freud; Marianne in 2025: "Lopen naar Klobenstein en daar lunchen. "

Je kan ook met een treintje naar Klobenstein gaan, maar volgens Marianne heeft ze ergens gelezen dat het een mooie wandeling door een bos en langs weiden is, die ook nog grotendeels heuvelafwaarts is. Waarschijnlijk had ze dat boek op zijn kop liggen, want het is in de praktijk grotendeels heuvelopwaarts.

In het  bos zien we opeens ook een restaurant. Het is wel een heel klein restaurant.

Het restaurantje blijkt echter dicht te zijn, net zoals het restaurant in Klobenstein dat Marianne ergens als tip heeft gezien. Nergens zien we een restaurant. Pas als we een heel eind door Klobenstein zijn gelopen en we bij het station komen - "Hé, kijk, je kan er ook met de trein heen."  zien we voor het eerst (bij het station) een eetgelegenheid, waar we onder grote belangstelling van mussen  - op zoek naar kruimels - een lunch gebruiken.

Brutale kruimeldief

Na de lunch lopen we verder richting de erdpyramides en na een paar honderd meter komen we in het deel van de dorp waar veel hotels en restaurants zijn. Juist ja, te vroeg gestopt, hebben we wij weer.

Het wordt ondertussen warmer en warmer, althans zo voelt het, en het lopen valt niet mee. 

Uiteindelijk bereiken we de erdpyrmides hier en eerlijk gezegd vallen ze wat tegen. Die van vanochtend vinden we mooier. Je moet hier ver inzoomen met je camera om ze een beetje goed in beeld te krijgen.

De uitzichten onderweg zijn wel mooi.

Morgen hebben we een hotel in één van de dorpjes aan de overkant (Kastelruth).

Op de terugweg naar Klobenstein maken we een tussenstop in een kleine eetgelegenheid waar we allebei een heerlijke ijskoude ijskoffie nemen.

Ik krijg nou al weer zin in zoiets. Dus daarom dit verslag snel beëindigen. We namen de trein naar Oberbozen, daar de gondellift omlaag naar Bolzano, met de bus naar de camping en 's avonds hebben we gegeten in het dorp.