We beginnen de dag met vers gebakken croissantjes en een broodje. Je moet ze op de camping de dag ervoor bestellen en dan direct contant betalen. Na het ontbijt is het de rugzakken inpakken en dan kunnen we op pad. Marianne heeft bedacht dat het een leuk idee is om met één van de liften hier omhoog te gaan en dan hoog in de bergen te gaan wandelen. "Klimmen en dalen, leuk" zegt ze. Er zijn veel liften hier. Het is een wintersportgebied.
Je hebt er drie soorten liften: sleepliften - in de zomer zijn die niet zo'n groot succes - stoeltjesliften en gondelliften. De meeste liften staan in de zomer stil, maar een beperkt aantal loopt nog. Wij gaan vandaag met een stoeltjeslift omhoog. Het is een reis in etappes, want het zijn maar liefst drie stoeltjesliften achter elkaar. Drie voor de prijs van één zult u wellicht zeggen, maar dan kent u de Italianen niet. Het is drie voor de prijs van drie en geen seniorenkorting. Bij elkaar kosten de twee retours ons samen 52 euro.
 |
| De eerste stoeltjeslift. Deze begint in het dal in het dorp. |
 |
| Vanuit de stoeltjeslift |
 |
| De tegemoetkomende stoeltjes zijn nog allemaal leeg. Of die mensen op die stoeltjes zijn er allemaal onderweg uit gevallen of er gaat 's morgenvroeg niemand nog omlaag. |
Drie liften en twintig minuten later komen we boven. Jammer dat uitgerekend mijn stoeltje vlak voor de top van de lift afvalt en ik op de grond beland. Heb ik weer.
 |
| Daar zit ik dan in mijn stoeltje op de grond |
Oké, grapje, in werkelijkheid komen we veilig boven bij een hut, waar we beginnen met een kop koffie.
 |
| Uitzicht van boven |
We zijn niet de enige bezoekers hier. Uiteraard, zou ik bijna zeggen, zien we ook hier een jong Aziatisch stel dat zichzelf filmt met de bergen op de achtergrond terwijl ze een dansje doen.
Daarna gaan we op pad. We bedenken opeens dat we onze wandelstokken zijn vergeten - 1953: Mount Everest; "Sir Edmund? "Ja sherpa Tenzing?" "Ik ben de klimtouwen vergeten." Nu is het hier niet zo erg dat we geen stokken bij ons hebben. Het pad dat we willen lopen is namelijk een goed beloopbaar pad dat grotendeels door de bossen gaat met her en der wat mooie uitzichten.
Langs het pad staan veel informatieborden over de natuur hier. De informatie staat er telkens in drie talen op: in het Italiaans, in het Duits en in het Engels. Het zijn een soort modern stenen van Rosetta. Kon men dankzij de Steen van Rosetta waar een oude tekst in drie talen stond, het spijkerschrift ontcijferen, dankzij deze moderne informatieborden hier heeft men het Engels kunnen ontcijferen.
 |
| Van dit soort borden staan er heel veel. |
Ook staan er veel bloempjes in bloei. (Bestaan er eigenlijk ook bloempjes die niet in bloei staan?}
Na een tijdje komen we bij een hut, waarbij wij het vermoeden hebben dat, gezien de staat van het gebouw, de hut niet open is.
Even verderop is een hut die er wat beter uitziet en die wel open is.
We lunchen hier met een apfelstrudel (het is 5 voor 12 en de keuken is nog niet open) en lopen dan verderop omlaag naar de plek waar lift nummer drie omhoog gaat en lift nummer twee aankomt.
Als we er bijna zijn, horen we een geluidsinstallatie die aankondigt dat de liften vanwege de middagpauze binnen een maar minuten stop gezet gaan worden. Marianne wil daarom dat we snel doorlopen zodat we voordat de lift wordt stil gezet we weer met de derde lift terug naar boven kunnen. "
Huh? Maar daar komen we toch net vandaan?" zeg ik. "
Ja maar hier is niks te krijgen, boven wel." Ze heef gelijk, maar tegen de tijd dat ik dat inzie, staat de lift al stil. Marianne is niet helemaal blij met mijn besluitvaardigheid. We moeten daarom een klein uur op een bankje wachten totdat de liften weer in beweging worden gezet.
 |
| Wachtend |
Enfin, aan alles komt een eind, zowel aan het wachten als aan de Italiaanse lunchpauze en op een gegeven moment kunnen we met de liften omlaag.
 |
| Vanuit de lift omlaag |
 |
| Beneden ons dorp |
 |
| We zijn weer beneden. |
We lopen nog even naar De Spar, waar we wat spullen voor het eten kopen. We zijn in Italië dus het wordt spaghetti, samen met een schaal paddenstoelen die in de aanbieding is - houdbaar tot vandaag - en een potje "tartufo con ricotta e pepe nero", een hele mond vol; de naam bedoel ik.
Na het - zeer geslaagde - eten lopen we nog even naar het vlakbij gelegen Vigo di Fassa. Hier staat een kerk die in concurrentie is met onze kerk. Hij slaat elk uur net wat eerder.
Terug op de camping, zien we tegen een uur of tien een grote witte wolk zich ontwikkelen die blijft hangen bij één van de bergtoppen. In de wolk zien we even later met grote regelmaat allerlei bliksemflitsen en lichtverschijnselen. Het blijft ver weg.
 |
| De witte onweerswolk |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten