4 juni Op weg: Naar Rüdesheim am Rhein

 "Ja, zo'n reisje langs de Rijn, Rijn, Rijn, 's Avonds in de maneschijn schijn schijn; Met een lekker potje bier bier bier; Aan de zwier zwier zwier, op de rivier vier vier."

Voor de jonge lezertjes; dat zongen vader en dochter Willy en Willeke Alberti in 1969. Wij hebben vandaag ook een reisje langs de Rijn gedaan, alleen niet per boot maar per auto. Onderweg zijn we nog een paar keer gestopt. Voor de eerste picknickstop stopten we al na een half uurtje in Nederland en wel in Gouda, waar we op een bankje genoten van een heerlijk kopje zelf gezette koffie. 

Oké, het was geen geplande stop. We moesten onderweg nog even langs de Vrijbuiter om een verlengsnoer voor op de camping te kopen, maar we hadden even over het hoofd gezien dat de Vrijbuiter pas om tien uur open ging, zodat we 25 minuten moesten wachten voordat we naar binnen konden. De vlakbij gelegen Gamma was al wel open. We hebben daar nog even gekeken of ze daar de door ons gewenste kabel ook hadden, maar die hadden ze niet, en ook geen nuttige klusspullen zoals klusdrop. Enfin, even later ging de Vrijbuiter open, konden we het verlengsnoer kopen en konden we weer op pad naar de Rijn, Rijn, Rijn.

Het navigatiesysteem van onze auto en Google Maps schepten er plezier in om telkens met een andere route aan te komen en via de A2 en een of andere binnenweg met stoplichten bereikten we uiteindelijk Venlo waar we de grens over gingen. Om half één stopten we voor een pauze bij een raststätte aan de snelweg, met allerlei aanwijzingen over het toiletbezoek, bijvoorbeeld dat je niet op de bril mag staan en dat je de grote boodschap ook niet buiten mag doen.

De volgende stop was een kort bezoek aan de restanten van een  brug over de Rijn bij Remagen. Daar liggen de restanten van de Ludendorffbrug. Dat was een spoorbrug die in maart 1945 beroemd is geworden omdat de Amerikanen deze brug op 7 maart 1945 heel innamen. Het was de laatste intacte brug over de Rijn. (Tien dagen later stortte de brug alsnog in waarbij dertig Amerikanen omkwamen, maar toen waren al heel veel geallieerde troepen en materieel over de Rijn gezet wat naar verluidt de oorlog met een paar maanden heeft ingekort) 

De brug in 1945

In 1968 is er een film over gemaakt. (Opgenomen in Tsjechië) In de restanten van de pijlers zit nu een museum. We zijn er niet binnen geweest, maar hebben wel even rondgekeken op deze historische plaats.

Het volgende doel van ons reisje langs de Rijn, Rijn, Rijn was de Loreley, een 132 meter hoge rots gelegen bij een bocht van de Rijn. Hier zijn vroeger veel schepen verongelukt. De schuld werd veelal niet aan slecht stuurmanschap gewijd, maar aan een zingende nymf die de stuurlui afleidde en uiteindelijk droef aan haar einde kwam, maar dat is een heel ander verhaal. Boven op de rots zijn wat uitzichtpunten en daar hebben we even een klein half uurtje rond gekeken.

Oké, deze foto hebben wij niet genomen vanaf het uitzicht punt maar is een luchtfoto van het uitzichtpunt zoal die op de Wikipedia staat. 

 Dit is wel een foto die wij hebben gemaakt op het uitzichtpunt.

Vanaf de Loreley was het nog een half uurtje rijden naar ons hotel Unter der Linden in Rüdesheim am Rhein. Op het internet zag het er allemaal veelbelovend uit. Een kamer aan de voorkant met balkon met uitzicht over de Rijn - vanwege de herrie van langsrijdende treinen moet je wel een (duurdere) kamer aan de voorkant hebben, want door de gehorige kamers aan de achterkant loopt een trein, oké, net niet door de kamer zelf, maar het scheelt niet veel - een mooi restaurant en een grote gratis parkeerplaats. 

In de praktijk bleek het wat tegen te vallen. De kamer was weliswaar prima (en aan de voorkant heb je geen last van de treinen), maar het restaurant was dicht - dat stond niet op de site vermeld; integendeel zelfs; er werd op het internet een uitgebreide menukaart aangeprezen- een verder was het hotel zo goed als verlaten. Het zomertoeristenseizoen was overduidelijk nog niet begonnen. Om half zes sloot volgens een een briefje op de voordeur de receptie. Gasten die later kwamen moesten via de mail een code aanvragen om ergens een kamersleutel op te kunnen pikken. Wij waren er nog op tijd, maar de receptie bleek toch al dicht te zijn. Het hotel maakte een verlaten indruk. Geen personeel en geen gasten te zien. Er liep één man rond - type Jack Nicholson uit The Shining - en die haalde ergens een dame vandaan die ons de kamersleutel gaf. Ze vertelde waar we in het dorp restaurants open waren en ging er toen vandoor. Op de kamer wilden we gebruik maken van de Wifi maar daar hadden we een code van liefst tien cijfers voor nodig en die hadden we niet gekregen.

We liepen daarom snel weer naar beneden om te kijken of de dame nog ergens te zien was, maar die bleek er al vandoor te zijn. Wel troffen we twee andere gasten aan - we bleken niet de enigen in het hotel te zijn. Het waren twee aardige oudere Duitsers die toen ze hoorden dat wij op zoek waren naar een Wifi-code spontaan hun code aanboden en het briefje met de code van de kamer haalden. Helaas bleek toen we even later terug waren op onze kamer die code verlopen te zijn. 

We  liepen vervolgens een rondje door het dorp. Het is een alleraardigst dorp met veel huizen met vakwerk. Wel loopt de trein hier ook pal langs sommige huizen. 

Het Hotel waar we gegeten hebben. Het stamt uit 1408.

 

 

In een restaurant vlakbij de kerk zat een hotel, waarvan het restaurant wel open was en waar we lekker hebben gegeten  - zalm en schnitzel; niet als één maaltijd uiteraard . Marianne de zalm, ik de schnitzel. Vanuit het restaurant stuurden we een mailtje naar het hotel of ze een wificode konden opsturen en na het eten liepen we nog even een rondje door het dorp. Via een tunneltje onder de weg belandden op een wandelpad langs de Rijn, Rijn Rijn en liepen we terug naar ons hotel.

Terug bij onze kamer troffen we een briefje aan dat onder de kamerdeur was geschoven met een code voor de wifi (9244401772; om die code te kraken had ik als ik pech had gehad het 9,2 miljard keer moeten proberen,) Enfin, dankzij de code kon ik de laptop op het internet aansluiten en kan u dit verslag van ons dagje van onze reisje langs de Rijn, Rijn, Rijn lezen.

Verlicht kasteel aan de overkant van de Rijn gezien vanaf ons balkon.

Morgen vertrekken we naar Lauterbrunnen in Zwitserland waar we een paar dagen op een camping staan. Of we internet hebben, geen idee.